WAAR KOMT DE NAAM GBS EIGENLIJK VANDAAN?
Er waren eens twee jonge Franse medische studenten, die zo'n honderd jaar geleden in opleiding waren tot neuroloog in het Saltpêtrière Ziekenhuis te Parijs. Het waren George Charlais Guillain en Jean-Alexandre Barré. Gedurende de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) waren Guillain en Barré samen met een andere arts, André Strohl genaamd, in dienst van het neurologisch centrum van het Franse leger. Het was 1916 en er had zich net een hevige strijd voorgedaan. De drie artsen observeerden twee verlamde soldaten. Er werden testen uitgevoerd, waaruit bleek dat het proteïneniveau in de cerebrospinale vloeistof was verhoogd zonder cellulaire reacties. Ook bleken de reflexen verminderd. De testresultaten bleken onverwacht. De twee soldaten herstelden en Guillain, Barré en Strohl rapporteerden hun bevindingen in de medische literatuur van die tijd.
Na de oorlog volgde Guillain professor Marie op in Parijs en Barré werd professor in Straatsburg. Strohl werd ook professor, maar niet in de neurologie. Wie weet dat daarom zijn naam vandaag de dag niet meer zo vaak wordt genoemd.
Maar Guillain, Barré en Strohl waren niet de eersten die de ziekte, die we nu GBS noemen, beschreven. In 1856 ondekte een andere Franse arts, Jean Landry genaamd, een ziekte, die bekend werd onder de naam Landry's opstijgende verlamming. De test die Guillain, Barré en Strohl later gebruikten, was destijds nog niet ondekt. Helaas overleed Landry drie jaar na het beschrijven van de ziekte.
Landry's beschrijving en de latere beschrijving waren niet helemaal aan elkaar gelijk. Landry merkte op dat twee van de tien patiënten overleden, terwijl Guillain, Barré en Strohl de ziekte niet als zijn ernstig beschouwden. Het duurde tot 1949: toen werden Landry's opstijgende verlamming en de ziekte van Guillain, Barré en Strohl door de meeste neurologen als dezelfde beschouwd (behalve door Guillain).
Bron: www.gbs.org.uk